Rozdział 18

Następny dzień spędziłam u Niall. Było super. Jak zawsze w jego towarzystwie! Po objedzie (który sama zrobiłam) musiałam iśc do domu. Miałam masę lekcji. A jeszcze nic nie zrobiłam. Poszłam się przebrać w moje stare ubranie. Zeszłam na dół i oddałam Niall’owi jego.

-Dziękuję. Z bólem je oddaje. Masz bardzo miłą koszulkę i bluzę. Jest przepełniona twoim zapachem…-zaśmiał się

-Jak chcesz to możesz je zatrzymać. Tylko traktuj je należycie-powiedział

-Och!! Dziękuję bardzo! Będę miała część ciebie u siebie w domu-przytuliłam go.

-Musisz już isc?-spytał smutno

-Wiesz, ze muszę. Niektórzy się uczą! A to moja ostatnia klasa więc wolałabym jej nie zawalić!- zażartowałam

-Wiem, wiem. Ale przygotuj się na częste wiadomości ode mnie! Po za tym niedługo i tak się zobaczymy!

-Tak? Pierwsze słyszę!

-No widzisz, ale ja już tak postanowiłem!

-Skoro tak, to chyba nie mogę się spierać!

-Masz rację, nie możesz!

Już wychodziłam, ale on złapał mnie za rękę i obrócił w swoją stronę.

-Zanim pójdziesz to mogłabyś się pożegnać!- to mówiąc przysunął się bliżej i pocałował mnie. Znowu przeszedł mnie dreszcz tak jak za pierwszym razem.-cały dzień się powstrzymywałem- szepnął. To mówiąc to JA go pocałowałam, sama się zdziwiłam nas swoją śmiałością. Całował mnie namiętnie, podobało mi się to. Oparł mnie o framugę drzwi, tak że nie mogłam się ruszyć i przysunął się jeszcze bliżej. To również mi się podobało. W końcu oderwaliśmy się od siebie.

-To czemu tego nie robiłeś?- zapytałam

-Nie wiem, bałem się że nie będziesz chciała…

-Ja?? Chyba prędzej ty!

Zaśmiał się, i pocałował jeszcze raz. Szepnął mi na ustach:

-Wiem, że działam szybko, że nie znamy bardzo dobrze, że znamy się tylko od miesiąca, ale kiedy tylko jestem przy tobie to od razu jestem szczęśliwy i wiem że życie jest piękne!  Więc czy...czy zostaniesz moją dziewczyną?

Patrzyłam na niego jak idiotka, ale nie miałam zielonego pojęcia co powinnam zrobić. Znam tego chłopaka od miesiąca. Jak sam powiedział. Nie wiele o nim wiem, ale gdy tylko jestem w pobliżu niego to kolana mi się uginają, ale serce szybciej wali. A teraz jeszcze te pocałunki, przechodzą mnie dreszcze ekscytacji. Czy to coś znaczy? Mam nadzieje, bo wypaliłam bez zastanowienia:

-Ale mówiłeś, ze jest jakaś dziewczyna na której ci zależy…-zaśmiał się

-Owszem, mówiłem… Ale myślałem, ze się domyśliłaś…Nie?- spytał, bo ja patrzyłam na niego zdezorientowana- Chodziło mi o ciebie! To miał być taki znak, ale chyba mi się nie udał- milczałam i się zastanawiałam nad tym co przed chwilą usłyszałam. Czyli jednak podobałam mu się! To jest niemożliwe!- No więc?-wyrwał mnie z zamyślenia.

Kiwnęłam głową na znak, ze się zgadzam. Sama w to nie wierzyłam

-Tak?- spytał niepewnie

-Tak!- gdy to usłyszał przytulił mnie mocno i jeszcze raz pocałował- a powiesz chłopakom?-wypaliłam

-Tak, ale zrobimy to razem.

-Kiedy?

-Nie wiem, ale nie martw się jeszcze jakoś w tym tygodniu. Na pewno zadzwonię!

-Dobrze, już dobrze. Teraz muszę iść.  

Pocałował mnie jeszcze raz. Teraz długo, tak jakby chciał mnie zapamiętać. Jeszcze przez wiele godzin czułam jego zapach i mrowienie ust. W domu nie mogłam się na niczym skupić. Następnego dnia szybko się ubrałam http://www.photoblog.pl/modnexozestawy/118901770. Byłam taka śpiąca, wczoraj długo nie mogłam zasnąć. Myślałam czy to wszystko jest możliwe. Jestem dziewczyną Nialla Horana..? Niesamowite! Dlatego dzisiaj wyglądam jak upiór. Gdy Kate mnie zobaczyła otworzyła szeroko oczy.

-Wyglądasz jak upiór, ale promieniejesz! Niesamowite! To przez to, ze nie pogodziłaś z Niall?

-My się nie kłóciliśmy. On był po prostu smutny przeze mnie!

-Jak zwał, tak zwał. W każdym razie wszystko jest ok?

-A nawet lepiej niż ok- uśmiechnęłam się

-Czyli mogę napisać tak Hazzie?

-Tak, tak możesz. Bo Niall też podobno promienieje!

Uśmiechnęłam się na tę myśl. Poszłam na w-f. Tam już zastałam dziewczyny. Sarah, jak to Sarah rozmawiała z jakimś chłopakiem, za to Jo siedziała i patrzyła się w przestrzeń. Podeszłam do niej i usiadłam.

-Co jest?- spytałam

-A co ma być?

-No nie wiem, ale coś jest nie tak. Ja to widzę! I nawet się ze mną nie kłóć! Ślepa nie jestem, po za tym i tak nie wygrasz!- powiedziałam widząc że chce zaprzeczyć.

-No więc chodzi o Andrew… Ty wiesz, ze on mi się podoba nie?

-No tak, tak wiem.

-No to on już chyba też wie…

-Że co?! Powiedziałaś mu? Czy ktoś mu powiedział?

-Nie skąd! Po prostu dziwnie się na mnie patrzy, jak by nie wiem… Czuje, ze coś jest nie tak…-przytuliłam ją.

-Nie martw się tym. Zapytam go o co chodzi. Po za tym jeśli wie i nic z tym nie robi, chociaż żeby ci powiedział co on czuje to nie jest ciebie wart, ale  porozmawiam z nim.

-Dziękuję- powiedziała trochę uspokojona

Wszystkie lekcje wlekły się w nieskończoność. Że też akurat dziś matme mam ostatnią! W końcu! Usiadłam z Andrew i prosto z mostu zapytałam

-Co się dzieję z Jo?

-Jo? Że co? O co chodzi?

-Ostatnio w ogóle nie rozmawiacie…

-To ona ze mną nie rozmawia… Unika mnie

-O ja pierdole! Każe z was myśli, ze jedno drugiego unika! Przyjaźnicie się tak…?

-No właśnie, tylko przyjaźnimy…-na początku nie załapałam. Ale potem. Przecież Andrew leci na Jo! Że tez tego wcześniej nie zauważyłam! On się po prostu boi do niej podejść i zaprosić gdzieś!- Dobra weź się w garśc i zaproś ją gdzieś. Gdziekolwiek.

-Ale..?

-Żadnych ale! Po prostu to zrób.

-Ale jeśli odmówi.

-A jeśli nie? Zapewniam cię, ze nie.

Zobaczyłam że wyciąga komórkę i pisze coś na niej. Po chwili dostaje sms i cieszy się jak głupi.

-Dzięki! Na serio dzięki!

-Nie ma sprawy!

Po chwili i ja dostaję sms. Wyciągam ostrożnie telefon, żeby nauczyciel nie widział.

Nie wiem co zrobiłaś, ale dziękuję! Właśnie zaprosił mnie za spacer! <3

Ależ proszę bardzo! ;**

No cieszę się że im pomogłam.  Po szkole poszłam do pracy. Sama, dziś Kate nie pracowała. W połowie mojej zmiany pojawił się niezapowiedziany gość. Właśnie odchodziłam od posprzątanego już stolika, kiedy KTOŚ zakrył mi oczy. Obróciłam się i zobaczyłam uśmiechniętego Niall. Przysunął się i pocałował mnie na przywitanie. Znowu przeszły mnie dreszcze. Odsunęłam się.

-Uważaj bo jeszcze ktoś nas zobaczy.

-No to niech widzi.-to powiedziawszy pocałował mnie znowu.

-Ale.. myślałam, że nie chcesz, żeby ktokolwiek wiedział…

-A niby czemu miałbym nie chcieć? Właśnie chcę się tobą chwalić!- uśmiechnął się- a właśnie w tej sprawie jestem. Co powiesz żebyśmy z środę poszli spotkać się z chłopakami i Kate?

-Mhmmm… może być.

-Okej, ale teraz musze już iść, wyrwałem się tylko na chwilę inaczej Harry urwie mi głowę- Pocałował mnie jeszcze raz. Tym razem znacznie dłużej niż poprzednio.

-To do zobaczenia! Będę o 17 u ciebie.

Wróciłam do pracy, ale rozkojarzona. Czy to się dzieje naprawdę? Nie mogę uwierzyć! Jest taki kochany… Rozpływam się.

~~~~

Przepraszam, ze przez weekend nic nie dodałam, ale był trochę zabiegany, nie miałam czasu... I w ogóle się co raz mniej czasu robi... Te wszystkie testy lekko mnie przerażaja... Ale postaram się nie zaniedbywać bloga xD.
*Paulaa. tu jest link do Alexaa http://another-world-lifestyle.blogspot.com/2012/04/rozdzia-2.html ;DD

Mam nadzieję, że się Wam podoba rozdział ;DD Bardzo ładnie proszę o komentarze ;p

Pozdrawiam

Han*