Rozdział 31

Następnego dnia popołudniu wszyscy zebrali się w domu. Nawet Liam, którego najczęściej widywało się GDZIEŚ z Danielle na mieście. I ona przyszła. Zarówno Kate, jak i Danielle już zdążyły mnie przepytać co wczoraj się działo. Obydwie stwierdziły, ze dostałam najlepszą z możliwych randek. Ja uważałam tak samo. Widziałam jednak, że Kate nadal czuje się zdołowana. Wiedziałam też kto zaraz dostanie. Od tamtej krótkiej, ale treściwej wymiany zdań, która nastąpiła przed moją randką z Harrym nie rozmawiałam, ale zaraz ten stan się zmieni. Lou z Niall próbowali robic obiad. Właśnie PRÓBOWALI, to jest dobre słowo. Wygonili Kate i Danielle z kuchni i stwierdzili, ze sami sobie poradzą, chyba jednak się przeliczyli. No cóż każdy był zajęty sobą to ja postanowiłam znaleźć Loczka. Nie było to trudne, siedział w swoim pokoju. Weszłam z hukiem bez pukania.

-No siema mała!- powitał mnie z uśmiechem

-Mam nadzieję, ze twoja minka zaraz zrzednie. I nie mów do mnie mała!

-Ponawiam pytanie: co tak ostro, mała?- zmroziłam go wzrokiem

-Czy do ciebie nic nie dociera, nie mówię w tej chwili o „małej” ale o twój związek.-od razu przeszłam do rzeczy

-A czy mogłabyś jaśniej, proszę?- zapytał wpatrzony w ekran monitora

-Ależ oczywiście, ze tak. Byłoby miło gdybyś czasem zainteresował się Kate.- nadal go nie interesowała moja wypowiedź. Zaczynał mnie wykurzać.

-Kurwa Harry! Czy ty nie możesz przejrzeć na oczy? Czy ty nie widzisz, ze Kate od jakiegoś miesiąca zależy na tym, żebyś wreszcie zaprosił ją na randkę? Czy ty kiedykolwiek ją gdzieś zabrałeś? I nie chodzi mi o zabranie jej na lody, albo do centrum handlowego- wyprzedziłam jego pytanie

Chyba wreszcie zwróciłam jego uwagę, bo zamknął laptopa.

-Wow, Hania ty jeszcze nigdy na nikogo nie przeklęłaś.

-To nie powód do dumy, Styles- warknęłam trochę zbyt agresywnie niż się spodziewałam- przepraszam- mruknęłam

-Ale ty masz chyba rację…

Usiadł na łóżku i poklepał miejsce koło siebie, żebym do niego dołączyła. Tak też zrobiłam. Po dłuższej chwili powiedział:

-To ci powiedziała? To, ze uważa, ze już mi na niej nie zależy, że skoro już ją „mam” to nie staram się?

-Może nie powiedziała tego wprost, ale ja tak to odczytałam…

-Ale to nie prawda! Kocham ją! Naprawdę! I wcale tak nie uważam.

-To jej to powiedz, a nie mi.

-Jak?

-Na randce? Spełnisz jej dwa życzenia. Gdy to zrobisz.

Zamilkł na chwilę i chyba się nad czymś zastanawiał. Po chwili znowu się odezwał już weselszym tonem.

-Ale w ogóle tego po niej nie widać.

-Nie wiedziałeś, ze jest dobrą aktorką?

Wstałam i pociągnęłam go za sobą.

-Przepraszam, ze na ciebie przeklęłam i byłam nieprzyjemna, zwykle taka nie jestem. Nie wiem co we mnie wstąpiło.

-Nie przepraszaj. To ja powinienem przeprosić. A tak by the way. Przez te kilka godzin byłaś taka jaka myślałem, że jesteś gdy cię zobaczyłem po raz pierwszy.

-To znaczy jaka?

-Wredna.

-Że co ja wredna?!

-No… Pierwsze wrażenie to rude, chude i wredne.

-Spadaj!

-Moja siostrzyczka- wziął mnie w objęcia i zakręcił wokół własnej osi.

-Dobrze ci radzie odstaw mnie na ziemię, Styles!

-Zgoda?

-Zgoda! A teraz chodź na dół do kuchni i ogranij ten chlew co Lou i Niall zrobili w kuchni. Chcieli zrobić obiad i wyrzucili Danielle i Kate z kuchni. Ale coś im nie wychodzi. Idź i ty ich wywal i zrób coś smacznego, bo słyszałam, ze jesteś dobrym kucharzem?

-Nie chwalęcy się: nienajgorszym. Za to ty robisz deser!

-A ty szykuj się na randkę, a teraz za mną!- wzięłam go pod ramię i poprowadziłam na dół.

Obiad był pyszny! Harry ma naprawdę talent! Zrobił przepyszna zapiekankę. Gdy siedzieliśmy przy stole cały czas się śmieliśmy. Zresztą nie tylko wtedy. Gdy Loczek zajęty był zapiekaną w kuchni ja robiłam ciasto. Przez to mi nie wyszło. On cały czas mi przeszkadzał. Po kolej dosypywał mąkę, proszek do pieczenia, mleko, jajka. Proporcje były niezgodne i przez to ciasto się nie udało. Tym razem nie byłam na niego zła. Cały czas się śmiałam. Nie mogłam tego kontrolować. Po naszym gotowaniu kuchnia wyglądało jak by tam przeszło stado nie wiem czego…

-No dobrze to teraz zarządzam sjestę!

-W takim razie my z Danielle znikamy.

-A gdzie?- chciał wiedzieć Zayn

-Na moją próbę.

-To mogę isc z wami?

-A co chcesz kogoś wyrwać?- zaciekawiła się

-Ja pierdole ta dziewczyna zna mnie 2 tygodnie a przejrzała mnie na wylot! Moja odpowiedź to tak?

-A wasza?

-No pewnie stary, chodź!

Wyszli po chwili Lou zrobił to samo, nawet nie powiedział dokąd się wybiera i to się zdarza nie pierwszy raz…

-Niall wychodzimy, teraz!

-Ale, ze co..?

-Nie dyskutuj tylko się zbieraj! Natychmiast!-zarządziłam- niektórzy musza porozmawiać- uniosłam znacząco brew

Włożyliśmy kurtki i wyszliśmy przed dom.

-A powiesz mi może o co chodzi?

Wszystko mu opowiedziałam, a on przyznał mi rację. Chwile jeszcze zostaliśmy i podpatrywaliśmy ich przez okno. Niestety poszli na górę, a tam wspinać się nie będziemy.

-A teraz chodźmy do mnie. Majki nie ma jest u Mat’a bo ten jest chory. W sumie to nie wiem co będzie, bo w piątek jest to rozdanie dyplomów, nie wiadomo czy wyzdrowieje…

-Hej wszystko będzie dobrze- stanął przede mną i złożył pocałunek na moich ustach

-Mhmm teraz to wiem, ze wszystko będzie dobrze.

To mówiąc złapał mnie za rękę i poszliśmy do mojego domu. Po 20 minutach byliśmy na miejscu. Siedzieliśmy na kanapie i głośno się śmialiśmy.  W kuchni w szafce znalazłam jakiś popcorn i go zrobiłam. Po 10 minutach już go nie było. Zaczęłam się jeszcze głośniej z Niall śmiać, a ten żeby zatkać mi usta znowu pocałował.

-To było najmilsze uciszenie jakie kiedykolwiek ktoś na mnie zastosował. Możesz robić to częściej…

-A teraz?

-Śmiało!

Leżeliśmy na kanapie całując się, aż to ktoś z hukiem wpada do salonu.

-No gołąbeczki koniec sjesty. Hanka jest mi potrzebna!

Odskoczyliśmy od siebie. Po chwili wahania Niall wstał dał mi całusa na pożegnanie i skierował się w stronę drzwi.

-Widzę, ze to będzie babska sprawa, lepiej się ulotnie

-Do zobaczenia!- zdążyłam krzyknąć.

-Dziękuje, dziękuję, dziękuję, ale nie powinnaś była tego robić! Ale i tak dziękuję, dziękuję, dziękuję!

-Zaprosił cię? No to świetnie!

-Zaraz po tym jak wyszliście to sobie porozmawialiśmy szczerze, ale tak naprawdę i wszystko sobie wyjaśniliśmy, taka rozmowa była na potrzebna! A teraz idę na randkę!

-Chodzi o strój, zgadłam?

-Tak!- niemal wykrzyczała!- powiedział, że mam się ubrać elegancko… tylko, ze ja nie mam w co…

-Poczekaj coś się znajdzie.

Pomaszerowałam do szafy i stamtąd wygrzebałam starą, najprostszą z możliwych, morską sukienkę do kolan. Miałam pewną wizje i postanowiłam ją zrealizować. Tak samo jak Kate ubiera mnie ja ubiorę ją. Wyskoczyła  z ciuchów (a ja znowu zachwycałam się jej boskim ciałem…), a ja narzuciłam ja nią sukienkę.

-Hanka, nie chce cię urazić, ale ta sukienka nie wygląda na wieczorową…

-Cicho!- syknęłam- będzie dobrze tylko pozwól mi działać!

Potem w pasie zapięłam pastelowo-fioletowy pasek. Na prawy nadgarstek podałam jej białe perły, a do uszu wsadziłam beżowe kokardki. Makijaż niewielki. Tylko podstawowe produkty. Na palcach u rąk połyskiwał lekko różowy lakier. Włosy zostawiłam rozpuszczone. Pognałam do pokoju Majki i zabrałam jej beżową kopertówkę i beżowe szpilki również w kokardka. Mam nadzieje, ze się nie obrazi… a nawet jeśli to co. Sytuacja jest poważna. Wróciłam z tymi rzeczami i założyłam na nogi Kate ,a kopertówkę wręczyłam do ręki.

-No! Gotowe! Możesz isc do lustra!

Poszła do łazienki, a ja za nią. Gdy tylko się ujrzała była zachwycona, przynajmniej taką mam nadzieję, Na taka wyglądała, ale ona jest dobrą aktorką.

-To jest najpiękniejszy strój jaki mogłabym mieć na pierwszą randkę. Dziękuję ci strasznie! Nie wiem jak to zrobiłaś. Z tej starej sukienki! Cudo! Po prostu cudo!

Podeszła do mnie i mocno objęła. Wyglądała niesamowicie. Całość prezentowała się mniej więcej TAK:

-Idź i baw się dobrze! – zawołałam kiedy opuszczała dom.

Wyjęłam telefon i napisałam do Harry’ego

Gratulacje! Wreszcie! Jestem z ciebie dumna! Masz przepiękną dziewczynę. Już niedługo się o tym przekonasz. Szukaj niebieskiej. xD

Ja już to wiem od dawna, ale dziękuję ;D

Mój dżentelmen!

W tym samym momencie ktoś wszedł do domu.

-Majka?

Nikt nie odpowiedział, więc poszłam sama zobaczyć kto to.

-Niall? Co ty robisz? Miałeś isc do domu.

-No tak, ale postanowiłem poczekać az skończysz z Kate i się doczekałem. Nie cieszysz się?

-Oczywiście, ze się cieszę!

Podbiegłam do niego i mocno przytuliłam

-To na czym skończyliśmy?- zamruczał

To powiedziawszy wpiłam mu się w wargi.

~~~~

Tak wiem, że wymówka: musze się wyciągac jest mało zadowalająco, bo powtarzam ja cały czas, ale taka prawda. Przepraszam ;( Po za tym jestem wciągnięta Euro xD 

Oglądałyście Polska- Rosja? Emocje takie, ze nie moge. Straszynie się darłam kiedy strzelili gola, a Wy? ;D Mam nadzieję, ze wygrają z Czechami strasznie trzymam za nich kciuki! Mam nadzieję, że i Wy! xD

No a tak to nie mam więcej wiadomości, nic sobie nie przypominam ;p

Tylko jedno słowo: dziękuję, za wszystko za miłę słowa i wgl xD

Czymcie się

Han*