Rozdział 22

Weszliśmy. Stanęłam na środku i poczekałam aż Niall zamknie drzwi. Podszedł do mnie i pocałował. Znowu przeszedł mnie dreszczyk. Takie przyjemne uczucie. Już chyba zawsze będzie mi towarzyszyć kiedy będę blisko Niall. Położyliśmy się na łóżku wciąż całując. W końcu oderwaliśmy się od siebie głośno śmiejąc. Ziewnęłam.

-Jesteś śpiąca?- zapytał

-Mhmmm. Trochę…

-To tak jak ja- pocałował mnie w czubek nosa. Zaśmiałam się.- wolisz spać sama w pokoju gościnnym czy…

-Nie chce spać sama-pożaliłam się

-Dobrze w takim razie będziesz spać u mnie w łóżku, a ja przyniosę sobie koce na podłogę.

-Nie musisz spać na podłodze-powiedziałam nieśmiało-możesz ze mną na łóżku…

-Jesteś pewna..?

-Jeśli chcesz…

-No pewnie, że tak!- uśmiechnął się

Pościeliliśmy łóżko. Zeszłam jeszcze na dół po wodę, a tam zastałam Liam, który rozmawiał przez telefon.

*Dobra to jesteśmy umówieni jutro o 14. Pa Danielle.

Danielle? Ciekawe kto to? I skąd ja zna, ale jak już wcześniej mówiłam jak będzie chciał to sam powie. Przeszłam cicho do kuchni tak, żeby mnie nie usłyszał wzięłam butelkę wody i wróciłam do Niall. Siedział na łóżku. Usiadłam koło niego. Porozmawialiśmy o tym całym filmiku i o tych zdjęciach. Zapytałam się czy powie o nas jeśli w poniedziałek na wywiadzie będą się o mnie pytać. A on odpowiedział, ze oczywiście, ze tak. Że nie ma zamiaru się z tym kryć. Ucieszyło mnie to, bo bałam się, ze będzie się mnie wstydzić czy coś. Rany, znowu myślę o tym, ze się w nim chyba zakochałam… Położyliśmy się wtuleni w siebie. Było mi w jego ramionach tak dobrze…

-Wiesz muszę ci coc powiedzieć…-przerwał milczenie. Przestraszyłam się, bo powiedział to takim poważnym głosem.

-Tak?

-Czuję się przy tobie tatki szczęśliwy. Jak przy nikim innym. Tak naprawdę nigdy wcześniej nie miałem dziewczyny, tak na poważnie, a przy tobie czuję, ze nie jest to taki błahy związek, tylko cos poważnego. Rozumiesz mnie. Wiesz kiedy jestem szczęśliwy, a kiedy przygnębiony i  zawsze mi wtedy pomagasz. Może mówię to za szybko, ale to jest to co do ciebie czuję. Kocham cię!

Zaskoczył mnie. Nie spodziewałam się że usłyszę od niego coś takiego. A już na pewno, ze nie spodziewałam się tego tak szybko. Ale sama już na ten temat myślałam. Czuje się przy nim szczęśliwa, radosna i mam wrażenie, ze jestem na właściwym miejscu. On mnie rozumie, a ja jego. Na swój sposób jesteśmy do siebie podobni. Czy tak wygląda miłość? Wydaje mi się że tak. Przynajmniej  w moim odczuciu tak właśnie to wygląda. Kocham go. I to mi się nie wydaje.  Ja to wiem.

-Ja tez cię kocham Niall- szepnęłam.

To powiedziawszy nasze usta złączyły się w jedność i przez długi czas pozostawały jednością. Tak ja go kocham, na pewno. Niesamowite, że pokochałam chłopaka poznanego w pracy, który jest przyszłą mega gwiazdą, w sumie to już nią jest. A jeszcze niesamowitsze jest to, ze on mnie pokochał. Zasnęłam w jego ramionach. To było fantastyczne uczucie. Czułam, ze przez cały sen miałam uśmiech na twarzy. Rano usłyszałam jakiś hałas. Kurde! Tak mi się chce spać, a oni mnie budzą! Nawet nie wiem kto, bo zakryłam głowę poduszką i odwróciłam się na drugi bok. Poczułam czyjś oddech na swojej twarzy… Niall pewnie śpi… Nie no znowu ktoś się drze! Tyle, ze teraz nad moich uchem. Usłyszałam głos Lou:

-Zobacz jak ładnie wyglądają.

-E tam! Ja z Kate lepiej!- Harry

-Zobaczysz jak ja przyprowadzę pannę. Się dopiero zdziwisz.

-A co masz kogoś na oku?-  niemal „usłyszałam” jak Hazza puszcza oko.

  -Jeszcze nie, ale będę!

-Czy moglibyście swoje ploty urządzać gdzie indziej niż nad moim uchem?- zdenerwowałam się

-Nie denerwuj się tak! Jest już 10!- powiedział Lou- czas wstać! I zrobić nam śniadanie!

-OO właśnie śniadanie!- ożywił się Niall

-Sami se róbcie śniadanie!

-My nie umiemy-pożalił się Loczek- a Kate powiedziała, ze zrobi tylko wtedy jak ty jej pomożesz.

-Dobra, dobra dajcie mi 10 minut.

-10 minut, ani jednej dłużej- to powiedziawszy wyszedł Lou, a za nim Hazza.

-Witaj piękna.

-Witaj przystojniaku. Bardzo miło śpi się w twoich ramionach!

-Jeszcze milej w twoim towarzystwie, powinnaś tu częściej przychodzić!- to mówiąc pocałował mnie na przywitanie.

-Chodź trzeba zrobić śniadanko!

-Och nie chce mi się! Ale na śniadanko zawsze zejdę!

Wstaliśmy i trzymając się za ręce pomaszerowaliśmy do kuchni. Powitał nas zapach świeżo parzonej kawy. Widziałem, że Kate z Lou o cos się kłócą. Wyglądali zabawnie.

-Ej ruda!-odezwał się Lou- powiedz, ze na śniadanie lepiej zrobić tosty niż naleśniki!

-A od kiedy to ruda, ha?- zażartowałam

-Oj! Odpowiedz na pytanie! Jest bardzo ważne!

-Lepiej zrobić naleśniki- krzyknął z oddali Harry.

-Dobrze przemyślmy to na spokojnie. Lousie powiedz mi czy dla takiej bandy osób nakroisz tyle sera? Bo ani ja ani Kate nie będziemy tego robić! Od razu ci to mowie!

-No nie…

-A więc czy nie łatwiej było by zrobić naleśniki dla wszystkich?

-No łatwiej…

-No Hania dobrze gada- pochwalił Liam

-OO! Liam. Ty zyjesz!-  wszyscy się odezwali.

-Tak żyję i przepraszam za wczoraj.

-Nie ma sprawy.

-A gdzie jest Zayn?

-A jak myślisz? W łazience!- powiedział Harry- OO przyszedł, ale już ubrany, a to wszyscy jeszcze w piżamach!

-To co na śniadanie?- zapytał

-Śniadanie trzeba zrobić mój drogi-odezwała się Kate

Zrobiliśmy śniadanie. Było przy tym mnóstwo śmiechu. Potem je zjedliśmy z trudem. Tyle tego nasmażyłyśmy, że pod koniec nawet Niall nie dawał rady. Postanowiliśmy, ze pójdziemy dziś na miasto razem z Liam. On pójdzie na swoje „spotkanie” które nazywa się randka, tylko on nie chce się do tego przyznać. A my nie będziemy im przeszkadzać. Harry postanowił znaleźć Lou dziewczynę, żeby przestał nękać jego i Kate.

-Ale ja cię nigdy nie przestanę kochać!- zarzekał się Lou- zawsze będę tobie wierny, nawet jak kogoś znajdę.

Poszłam się umyć, na szczęście w tym domu było mnóstwo łazienek, więc wszystko sprawnie poszło. Ubrałam się w http://www.photoblog.pl/hammeringcherry/119040686/1391.html i poszłam do salonu gdzie siedział już umyty i ubrany Niall. siedzieliśmy przytuleni do siebie po cichu rozmawiając i czekając aż reszta się zbierze.

-No, no gołąbeczki chyba już jesteśmy wszyscy gotowi. Zbieramy się.

Włożyłam kurtkę i wyszliśmy. Poszliśmy do centrum handlowego, bo tam był umówiony Liam z Danielle. Gdy tylko weszliśmy Harry zabrał Lou gdzieś żeby kogoś poznał wiec  ja, Niall, Kate i Zayn musieliśmy się sobą zając. Kate zaciągnęła nas do sklepu z ciuchami. Widziałam, że chłopaki się strasznie nudzą, ale cóż, praktycznie żaden  nie lubi chodzić do sklepu z odzieżą. Ja z resztą też. Lubię mieć fajne ciuchy i dobrze wygląda, ale po sklepach chodzić nie znoszę!

-Dobrze, że ty nie lubisz łazić po sklepach- mruknął mi do ucha Niall- kolejna rzecz jaka w tobie kocham.- zaśmiałam się

-No Hania, może być?- oderwała mnie od niego Kate. Wyszła z przymierzalni w całkiem ładnych spodniach.

-Ładnie, ładnie- mruknęłam

-Nawet nie spojrzałaś! Weźcie się od siebie odczepcie! Niall, ona mi musi pomóc. Zajmij się sobą na 15 minut proszę!- cmoknął mnie i wyszedł gdzieś z Zayn- no nareszcie!

-Oj bez przesady, sama się z Harrym ciągle no wiesz…

-Dobra, dobra. A teraz powiedz mi co z twoja sukienka na bal?

-Jaki znowu bal?

-No bal zimowy!

-Zimowy? Teraz jest wczesna jesień, a ty mi tu mówisz o balu ZIMOWYM?

-Czas szybko płynie, ani się obejrzysz a już trzeba będzie się szykować.

-Kate, ja nie myślę aż tak w przyszłość! Pomyślimy o tym razem, w zimie.  

-A potem nie licz, ze ci pomogę!

-Przecież wiem, ze i tak mi pomożesz- puściłam oko.- a i będziemy kupować sukienki razem, ale na pewno nie teraz!

Kupiła te spodnie, a ja napisałam do Niall, żebyśmy się spotkali w kawiarni bo tam będą czekać Harry z Lou.

~~~~

Jest kolejny ;D Bardzo Wam dziękuję za wszystkie komentarze! Baardzo! Jak wiecie, wiele dla mnie znaczą!

Rozdział jest taki sobie, troche inaczej wyobrażałam sobie tą ważną chwilę ale zawsze mogło byc gorzej xD z resztą  same oceńcie... 

Mam do Was prośbę, głosujcie w ankiecie, ponieważ chciałabym wiedziec czy zmienac tytuł czy nie, wie prosze! ;D'

Czymcie się ;DD

Han*